W dzisiejszym świecie biznesowym ochrona znaku towarowego jest niezmiernie istotna dla przedsiębiorstw, dbających o swoją tożsamość i reputację. Przedsiębiorcy którzy dbają o ochronę własności intelektualnej swojej firmy, uważnie obserwują rynek i monitorują zgłoszenia znaków towarowych. Czasami pojawiają się sytuacje, gdy konieczne staje się złożenie sprzeciwu do zgłoszenia znaku towarowego, zgłoszonego do urzędu patentowego przez konkurencję.
Znak towarowy jest oznaczeniem, który identyfikuje produkty lub usługi oferowane przez określone przedsiębiorstwo. Jest to kluczowy element budowania rozpoznawalności marki. Rejestracja znaku towarowego daje przedsiębiorstwu prawną ochronę i wyłączne prawo do korzystania z tego znaku w określonym obszarze i kategorii produktów lub usług.
Sprzeciw do zgłoszenia znaku towarowego to formalny protest przeciwko zarejestrowaniu znaku, zwykle ze względu na podobieństwo do istniejącego znaku lub wcześniejsze prawo do firmy.
Procedura sprzeciwu jest uregulowana przez odpowiednie przepisy prawa, które określają warunki i kryteria dopuszczalności sprzeciwu.
Sprzeciw wnosi sie do urzędu patentowego, do który zgłoszony został znak towarowy, który chcemy oprotestować: do Urzędu Patentowego RP (UPRP), jeśli jest to znak polski, a do Urzędu UE ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), jeśli to znak unijny. Obowiązują opłaty urzędowe od sprzeciwu.
W procedurze przed UPRP oraz EUIPO sprzeciw można wnieść tylko w trakcie 3-miesięcznego okresu sprzeciwowego. Okres ten biegnie od daty urzędowej publikacji informacji o zgłoszeniu znaku towarowego.
Sprzeciw do zgłoszenia znaku towarowego może wnieść każdy, powołując się na swoje prawo do wcześniejszego znaku towarowego lub swoje wcześniejsze prawo osobiste lub majątkowe – czyli np. prawo do nazwy firmy.
Uwaga! Nie można wnieść sprzeciwu powołując się na cudzy znak towarowy ani na cudze prawo wcześniejsze.
Jeśli Urząd Patentowy uzna sprzeciw za zasadny, to odmówi udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy:
Do UPRP trzeba złożyć sprzeciw wraz z uzasadnieniem i uiścić opłatę urzędową, podczas 3-miesięcznego okresu sprzeciwowego.
Gdy UPRP zweryfikuje formalności i dopuści sprzeciw, to wyznaczy stronom dwumiesięczny termin ugodowy. Termin ten może zostać przedłużony do 6 miesięcy na zgodny wniosek stron.
Jeśli strony nie powiadomią Urzędu, że się porozumiały, Urząd wyznacza Zgłaszającemu termin na złożenie odpowiedzi na sprzeciw – zazwyczaj 1 miesiąc.
Jeśli znak towarowy, na którym oparty jest sprzeciw, jest starszy niż 5 lat (licząc od daty rejestracji), to Zgłaszający może podnieść zarzut jego nieużywania. W takim przypadku UPRP wezwie Wnoszącego sprzeciw do przedłożenia dowodów używania znaku w wyznaczonym terminie. Jeśli Zgłaszający ich nie złoży, to UPRP nie uwzględni sprzeciwu w zakresie, w jakim sprzeciw opiera się o ten znak.
Gdy Zgłaszający złoży odpowiedź na sprzeciw, to Wnoszący sprzeciw może przedłożyć do UPRP swą replikę. Jeśli to zrobi, to Zgłaszający otrzyma możiwość złożenia nań odpowiedzi.
Następnie, co do zasady, UPRP zamyka etap wymiany pism i wydaje decyzję. Decyzja ta jest zaskarżalna do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od jej doręczenia.
W trakcie 3-miesięcznego okresu sprzeciwowego należy złożyć do EUIPO zawiadomienie o sprzeciwie – „notice of opposition” oraz opłacić opłate urzędową. W notice of opposition należy wskazać podstawy sprzeciwu – w tym nasze prawa wcześniejsze, o które opieramy sprzeciw. Na tym etapie nie ma konieczności składania do urzędu argumentacji.
Po weryfikacji prawidłowości notice of opposition i dopuszczeniu sprzeciwu, EUIPO wyznacza dwumiesięczny termin ugodowy (cooling-off). W tym czasie można podjąć próbę kontaktu z przeciwnikiem i doprowadzenia do ugodowego rozstrzygnięcia sporu. Okres cooling-off można przedłużać na zgodny wniosek obu stron – w sumie może on trwać aż 24 miesiące.
Po zakończeniu okresu cooling-off, Wnoszący sprzeciw ma 2 miesiące na złożenie do EUIPO argumentacji do sprzeciwu.
Następnie, Zgłaszający może złożyć odpowiedź na sprzeciw, w terminie 2 miesięcy.
Jeśli sprzeciw oparty jest na znaku towarowym starszym niż 5 lat (od daty rejestracji), to Zgłaszający ma możliwość podniesienia zarzutu jego nieużywania. Wtedy EUIPO wzywa Wnoszącego sprzeciw do złożenia do Urzędu dowodów używania znaku. Jeśli Zgłaszający ich nie przedłoży, to Urząd odrzuci sprzeciw w zakresie, w jakim oparty jest o ten znak.
Jeśli Zgłaszający znak złoży odpowiedź na sprzeciw, to Wnoszący sprzeciw dostanie 2 miesiące na złożenie repliki, na którą Zgłaszający będzie mógł, znów w ciągu 2 miesięcy, złożyć odpowiedź. Każdy z ww. 2-miesięcznych terminów można jednorazowo przedłużyć o kolejne 2 miesiące.
Po takiej, co do zasady dwukrotnej, wymianie pism, EUIPO zamknie etap wymiany pism i wyda decyzję. Od decyzji można odwołać się w terminie 2 miesięcy do Izby Odwoławczej EUIPO.
Sprzeciw do zgłoszenia znaku towarowego wiąże się z następującymi kosztami:
UPRP:
EUIPO:
W decycji w sprawie sprzeciwu, zarówno UPRP jak i EUIPO orzekają o kosztach. Najczęściej przegrana strona ponosi koszty postępowania (opłaty urzędowej) oraz pełnomocnika, zazwyczaj: w EUIPO – 300 euro, a w UPRP – 400 złotych, jeśli pełnomocnikiem jest rzecznik patentowy.
Specjaliści z dziedziny prawa własności intelektualnej mogą pomóc w zrozumieniu procesu sprzeciwu do zgłoszenia znaku towarowego i zapewnieniu adekwatnej obrony prawnej. Zlecenie wniesienia sprzeciwu i opracowania jego argumentacji rzecznikowi patentowemu może znacznie zwiększyć szanse na sukces w sprzeciwie.
Dla naszych Klientów składamy sprzeciwy do zgłoszeń znaków towarowych naruszających ich prawa.
Zapytaj nas o ofertę.